Σάββατο 6 Μαρτίου 2021

Ηθικό Δίλημμα

Ηθικό Δίλημμα
Ο Kohlberg, Αμερικανός ψυχολόγος και ακαδημαϊκός, έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τη διατύπωση της θεωρίας της ηθικής ανάπτυξης.
Ο Kolhberg προσδιόρισε έξι στάδια ηθικής ανάπτυξης και υποστήριξε ότι η σωστή ηθική συλλογιστική αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα για τη λήψη ηθικών αποφάσεων.
Θεωρούσε ότι η σωστή ηθική συλλογιστική μπορεί να οδηγήσει σε ηθική συμπεριφορά και πίστευε ότι το άτομο προχωρά μέσα από τα στάδια της ηθικής ανάπτυξης όπως ακριβώς προχωρά μέσα από τα στάδια της γνωσιακής ανάπτυξης.

Θεωρία Ηθικής Ανάπτυξης

Η θεωρία της ηθικής ανάπτυξης περιλαμβάνει τα εξής έξι στάδια:
Πρώτο στάδιο: Υπακοή και τιμωρία. Το παιδί παρακινείται να αποφεύγει την τιμωρία και παρουσιάζει καθόλου ή ελάχιστη ανεξάρτητη ηθική συλλογιστική.
Δεύτερο στάδιο: Ατομικισμός και ανταλλαγή. Το άτομο εστιάζει στην εκπλήρωση των προσωπικών του συμφερόντων, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι διαφορετικά άτομα έχουν διαφορετικές απόψεις.
Τρίτο στάδιο: Διατήρηση διαπροσωπικών σχέσεων. Το άτομο δείχνει ενδιαφέρον για τη σημασία της επίδειξης ευγενικής συμπεριφοράς και ενδιαφέροντος απέναντι στους άλλους, εστιάζοντας παράλληλα και στην επίτευξη της αποδοχής.
Τέταρτο στάδιο: Νόμος και τάξη. Το άτομο είναι αποφασισμένο να υπακούει στους κανόνες, εστιάζοντας στην αξία που ο νόμος προσθέτει στην ανθρώπινη ζωή, στη διατήρηση της κοινωνικής τάξης και στην προάσπιση των πολιτισμικών προτύπων. Το άτομο που βρίσκεται σε αυτό το στάδιο θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η καταπάτηση των νόμων και των κανόνων αποτελεί λάθος διότι αυτοί είναι σχεδιασμένοι για την προστασία των ανθρώπων.
Πέμπτο στάδιο: Κοινωνικό συμβόλαιο. Το άτομο προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για την κοινωνία στο σύνολό της και σέβεται τα ατομικά δικαιώματα, τα οποία θεωρεί ότι έχουν προτεραιότητα έναντι των νόμων.
Έκτο στάδιο: Καθολικές – πανανθρώπινες αρχές. Το άτομο εστιάζει την προσοχή του στην υπεράσπιση των αρχών της παγκόσμιας δικαιοσύνης και της ηθικής. Πιστεύει στις δημοκρατικές διαδικασίες, προσυπογράφει όμως και την ανυπακοή στους άδικους νόμους. Η πολιτική ανυπακοή είναι δυνατόν να υιοθετηθεί από άτομα και των δύο σταδίων της μετασυμβατικής ηθικής.
Για να προσδιορίσει σε ποιο στάδιο βρίσκονταν οι πελάτες του, ο Lawrence Kohlberg τους έφερνε αντιμέτωπους με υποθετικά ηθικά διλήμματα, όπως για παράδειγμα η περίπτωση ενός άνδρα που έκλεψε φάρμακα για την άρρωστη σύζυγό του.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό ψυχολόγο, λίγοι είναι εκείνοι που φτάνουν στο πέμπτο και έκτο στάδιο· οι περισσότεροι μένουν στο τέταρτο στάδιο.

Παραθέτουμε παρακάτω ένα από τα παραδείγματα ηθικών διλημμάτων του Κολμπεργκ.

Ηθικό Δίλημμα

Σε μια ευρωπαϊκή χώρα μια γυναίκα είναι πολύ σοβαρά άρρωστη. Βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου εξαιτίας μιας σοβαρής μορφής καρκίνου. Οι γιατροί της έδωσαν προθεσμία ζωής για μερικούς μήνες. Σύμφωνα με την γνώμη των ειδικών υπάρχει ένα φάρμακο που μπορεί να την σώσει. Το φάρμακο αυτό το έχει ανακαλύψει κάποιος φαρμακοποιός ο οποίος χει στην ίδια πολη και το πουλάει πολύ ακριβά. Η διαδικασία παρασκευής του φαρμάκου κοστίζει 3000 ευρώ αλλά ο φαρμακοποιός μια δόση φαρμάκου την πουλάει 30.000 ευρώ, δηλαδή 10 φορές περισσότερο από το κόστος παραγωγής του.
Ο φτωχός Γιάννης, ο σύζυγος της άρρωστης γυναίκας, έτρεξε σε όλους τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς του και τους παρακάλεσε να του δανείσουν χρήματα. Χρησιμοποίησε όλα τα δυνατά νόμιμα μέσα για να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό των χρημάτων και τελικά κατάφερε να μαζέψει το συνολικό ποσό των 15000 ευρώ, δηλαδή μόλις το μισό ποσό χρημάτων της τιμής πώλησης του φαρμάκου. 'Έτρεξε λοιπόν στο φαρμακοποιό και του ανέφερε πως η γυναίκα του είναι σε κρίσιμη κατάσταση και ότι θα την χάσει αν δεν της δώσει το φάρμακο εγκαίρως.
Τον παρακάλεσε λοιπόν αν μπορεί να του πουλήσει το φάρμακο φθηνότερα ΄η τουλάχιστον να του κάνει κάποια πίστωση. Η απάντηση του φαρμακοποιού ήταν κατηγορηματική: "Οχι, εγώ ανακάλυψα το φάρμακο και σκοπεύω να κερδίσω πολλά χρήματα απ αυτό". Ο φαρμακοποιός επ ουδενί δείχνει την καλή διάθεση να το πουλήσει φθηνότερα ή με δόσεις γιατί νομίζει ότι η ανακάλυψη του αυτή είναι η ευκαιρία του να γίνει πλούσιος. Ο Γιάννης, αφού εξάντλησε όλα τα δυνατά νόμιμα μέσα που είχε για να αγοράσει το φάρμακο και δεν τα κατάφερε, απελπισμένος πια, άρχισε να σκέφτεται πως να διαρρήξει το φαρμακείο και να κλέψει το φάρμακο για να σώσει την ζωή της συζύγου του.


Ερωτήσεις.
1. Πρέπει ο Γιάννης να κλέψει το φάρμακο? Γιατί ναι ή γιατί όχι.

2.Μήπως πραγματικά θα συμπεριφερόταν σωστά, αν ο Γιάννης έκλεβε το φάρμακο?

3. Μήπως ο Γιάννης είναι δεσμευμένος (υποχρεωμένος) ή έχει καθήκον να κλέψει το φάρμακο? Γιατί είναι υποχρεωμένος ή δεν είναι?

4. Μήπως ο Γιάννης θα ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο της συζύγου του αν δεν είχε κλέψει το φάρμακο? Γιατί θα είναι ή δεν θα είναι υπεύθυνος.
5. Αν ο Γιάννης δεν αγαπάει την σύζυγο του, μήπως πρέπει να κλέψει το φάρμακο? Γιατί ναι ή γιατί όχι?

6. Αν υποθέσουμε ότι το άτομο που είναι άρρωστο και αναμένεται να πεθάνει δεν είναι η σύζυγος του αλλά κάποιος ξένος (άγνωστος). Μήπως ο Γιάννης πρέπει να κλέψει το φάρμακο για το ξένο άτομο?

7. Ας υποθέσουμε πως το άτομο που είναι άρρωστο και αναμένεται να πεθάνει δεν είναι άνθρωπος αλλά ο αγαπημένος σκύλος/γάτα του Γιάννη. Μήπως ο Γιάννης πρέπει να κλέψει το φάρμακο για να σώσει τη ζωή του αγαπημένου του ζώου?

8. Έχει μεγάλη σπουδαιότητα και σημασία οι άνθρωποι να κάνουν ότι περνάει απ το χέρι τους για να σώσουν την ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου?

9. Ο Γιάννης κλέβοντας το φάρμακο παραβιάζει τον νόμο. Μήπως το γεγονός αυτό καθιστά την πράξη του ηθικά κακή?

10. Μήπως οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ότι περνά απ το χέρι τους για να υπακούν στον ισχύοντα νόμο?

11. Ξανακοιτώντας όλο το δίλημμα από την αρχή, τι πρέπει κατά την γνώμη σας να κάνει ο Γιάννης ώστε να συμπεριφερθεί με τον πιο υπεύθυνο και συνειδητό τρόπο?
ΠΗΓΉ:
Ψυχολογία, Άρθρα, Βιβλία, Υποστήριξη

Σημείωση: Η ιστορία του ηθικού διλήμματος του Γιάννη, έχει αντληθεί από το βιβλίο: Η ανάπτυξη της ηθικής αυτονομίας (Γνωστικο-αναπτυξιακή μεθοδολογία), Μάριος Πουρκός, Αθήνα 1990

Συγγραφή Άρθρου

Δοϊρανλής Νίκος - Ψυχολόγος

Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεία & Συμβουλευτική. Msc in PCA Counseling, University of Strathclyde. Εκπαιδευτής και επόπτης ψυχολόγων που ασκούν την προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία. Συνεργάτης του μεταπτυχιακού Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2021

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ _ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΤΕ



Ο άνθρωπος από την φύση του είναι μια οντότητα που του αρέσει να ερευνά τα πάντα και μέσα από την έρευνα να εξελίσσεται προς την τελειοποίηση του.
Διακατέχεται από μια εσωτερική επιθυμία αναζήτησης επί παντός επιστητού, που τον κρατά διαρκώς σε εγρήγορση στο ταξίδι του προς την Ιθάκη. 
Το κυριότερο στοιχείο που πρέπει να έχουμε ώστε να συλλέξουμε τις σωστές πληροφορίες από το «περιβάλλον» που θα μας βοηθήσουν στην εξέλιξη μας, είναι η ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. 

Γι' αυτό θα κατατάξω την παρατήρηση ως είδος «ανώτερης αίσθησης» διότι τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από τις πέντε αισθήσεις μας οδηγούνται στην νοητική σφαίρα της παρατήρησης όπου γίνεται η επεξεργασία τους και καταλήγουμε σε ένα απαύγασμα συμπερασμάτων, ικανό να μας οδηγήσει σε νέες ατραπούς. 
Φιλοσοφικά και πνευματικά, η έννοια της παρατήρησης δεν έχει καμία σχέση με την έννοια της όρασης διότι η λέξη παρατήρηση σημαίνει ότι ορώ (τηρώ) παρά του σημείου δηλαδή βρίσκομαι εκτός του σημείου – γεγονότος που παρατηρώ άρα δεν συμμετέχω στο γεγονός που παρατηρώ ούτε με αγγίζει συναισθηματικά. 

Είμαι ατάραχος, άλυπος, αμέτοχος, είμαι αληθινός παρατηρητής (ΥΠΑΡΧΩ).  

Αυτή είναι και η σημαντικότερη διαφορά της έννοιας παρατηρώ από την έννοια κοιτάω ή βλέπω.
Όσο πιο καθαρή είναι η παρατήρηση χωρίς να αναμειγνύονται συναισθήματα και σκέψεις τόσο μεγαλύτερο μέρος απ' την αλήθεια γίνεται ορατό.
Ο νοητικός παρατηρητής γνωρίζει σε βάθος τι πλησιάζει ενώ αυτός που απλά βλέπει – κοιτάει με τα υλικά του μάτια και δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτα.

Στην εποχή που ζούμε υπάρχουν πολλοί «μηχανισμοί» που μας αποσπούν την προσοχή ώστε να μην διακρίνουνε το αυτονόητο για να μην γίνουμε παρατηρητές των γεγονότων που έρχονται.
Μάθε πως μας θέλουν τελείως άβουλους ώστε να κοιτάμε τις επιφανειακές μαριονέτες που κινούνται έντεχνα στο θέατρο που παραλόγου που βιώνουμε καθημερινά.
Αν αντιληφθούμε πως αρχή πάσης σοφίας εστί η παρατήρησις, ας γίνουμε παρατηρητές της καθημερινότητας μας τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο για να παρατηρήσουμε τρομερά πράγματα που έρχονται από το μέλλον.
Αν υποθέσουμε πως είμαστε στην ζούγκλα και δεν ξέρουμε προς τα που να πάμε, τότε αυτό που θα κάνουμε είναι να ανέβουμε σε ένα μια ψηλή κορυφή για να γίνουμε  παρατηρητές του γύρω τοπίου. Έτσι και τώρα πρέπει να βγούμε από το γκρίζο γραμμικό χρόνο και ν' ανέβουμε ψηλότερα για να παρατηρήσουμε το πρόσφατο παρελθόν της εξέλιξης του ανθρώπου να φτάσουμε στο παρόν του και τέλος να διακρίνουμε που καταλήγει ο δρόμος του πολιτισμού που έχουμε χαράξει.

Ας σταθούμε λοιπόν στην «κορυφή» κι ας γυρίσουμε πίσω στην δεκαετία του 1950. Εκείνη την περίοδο οι άνθρωποι δεν είχαν καθημερινή ανάγκη για σούπερ μάρκετ ή για  φαρμακείο ούτε είχαν εύκολη πρόσβαση σε τράπεζες ώστε να γίνουν έρμαια των πιστωτικών καρτών και των δανείων.

Ήταν σχεδόν αυτόνομοι σε όλους τους τομείς. 
Η αυτονομία του ανθρώπου εκείνη την περίοδο  ήταν σοβαρό εμπόδιο για το σύστημα και την ολοκλήρωση του «μεγάλου σχεδίου» που αποσκοπούσε στον απόλυτο έλεγχο των μαζών. 
Έτσι έθεσαν σ' εφαρμογή το μεγαλόπνοο σχέδιο της μεγάλης συγκομιδής και πλασάροντας ως δόλωμα έναν καινούριο τρόπο ζωής γεμάτο καταχρήσεις και διασκέδαση, ξεκίνησαν να συγκεντρώνουν τον κόσμο στις μητροπόλεις. 

Τότε ο κόσμος «τσίμπησε» κι εγκατέλειψε την αυτονομία του νομίζοντας πως τον οδηγούν σε καλύτερο μέλλον κι άρχισε σ' όλη την υφήλιο να εγκαταλείπει μαζικά την επαρχία και την ύπαιθρο για να κατοικήσει στις μεγαλουπόλεις. 

Το νέο σαθρό μέλλον «υποσχόταν», καλυτέρευση και ασφάλεια στην ζωή των ανθρώπων μέσα από το πεντάπτυχο εκπαίδευση υγεία, διατροφή, εργασία, τεχνολογία.

Όλοι θα είχαν ένα λαμπρό ένα μέλλον για να σπουδάσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.

Άμεση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα.

Πρόσβαση σε όλα τα είδη των τροφίμων χωρίς πλέον αγροτικό κόπο.

Εργασία για όλους σε μεγάλες πολυεθνικές και εργοστάσια.

Παροχή τεχνολογίας για μια πιο άνετη ζωή, αμάξι, τηλεόραση, ψυγείο κτλ.

Από τη δεκαετία του 1950 ως σήμερα σε αυτούς τους τομείς η ανθρωπότητα έχει κάνει τρομερά άλματα με τέτοια εκθετική πρόοδο όση δεν έχει κάνει τα προηγούμενα χιλιάδες χρόνια της ύπαρξης της. 
Θα έλεγε κάποιος «συνομοσιολόγος» ότι μας δίνουν έτοιμη τεχνολογία στο χέρι διότι φαντάζει αδύνατο να είναι ομαλή αυτή η εξέλιξη. Κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι και πέρασαν σχεδόν δυο γενιές βουτηγμένες στην αλόγιστη υπερ-τεχνολογική ανάπτυξη που ξεκίνησε απ' τις πλακέτες πυριτίου, την δίοδο και το τρανζίστορ και φτάσαμε στο I phone 5 και στην αναζήτηση του σωματιδίου του Θεού, ασχέτως αν το αναζητούμε για λογαριασμών άλλων.

Αν θα κάνουμε ένα δυσδιάστατο σχεδιάγραμμα με δεδομένα την διάρκεια ζωής του ανθρώπου, την πρόσβαση στα αγαθά, στα τρόφιμα, την πρόσβαση στη τεχνολογία, στην ιατρική περίθαλψη, σε συνάρτηση με τον χρόνο (τελευταίες δεκαετίες) τότε θα βλέπαμε ότι επικρατεί μια διαρκής τάση ανόδου στις τιμές των τεσσάρων δεδομένων, και συγκεκριμένα η άνοδος τους μετά την δεκαετία του 1990 είναι σχεδόν κατακόρυφη. Άρα σύμφωνα με την θεωρία της καθημερινότητας μας πρέπει να έχουμε:

1) Αύξηση της διάρκειας του Μ.Ο. της ανθρώπινης ζωής καθώς και του βιοτικού του επιπέδου.

2) Άμεση πρόσβαση σε όλα τα είδη τα τροφίμων και υλικών Αγάθων ανά πάσα στιγμή.  

3) Αναβαθμιστεί τρομερά στον τομέα της τεχνολογίας-επιστήμων σε σημείο που η ζωή μας είναι πολύ πιο άνετη με την βοήθεια της τεχνολογίας, έχουμε και περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εμάς.   

4) Μείωση ασθενειών και πρόσβαση σε όλα τα φάρμακα και θεραπείες. 




Ενώ διαβάζουμε αυτές τις γραμμές, θεωρούμε λογικά, πως θα έπρεπε «να ζούμε ευτυχισμένοι, μακριά από προβλήματα, έχοντας καθημερινά πολύ χρόνο για να αφιερώσουμε στον εαυτό μας». 

Ας κάνουμε άλλο ένα γράφημα με άλλα τέσσερα δεδομένα. 
Τις ψυχολογικές παθήσεις τον καρκίνο, τις ανίατες ασθένειες, το άγχος τη βία, την εγκληματικότητα.  
Με βάση την εξέλιξη του πολιτισμού μας θα έπρεπε να μην υπάρχει τίποτα από όλα αυτά στη ζωή μας και το γράφημα έτσι θα μπορούσε να βγάλει τα δεδομένα αυτά με μηδενικές τιμές ή με τάσεις μηδενισμού.

Για να δούμε όμως είναι έτσι ? 








Όπα, κάτι δεν παει καλά. Η καθημερινότητα μας είναι χάλια, δεν είναι ζωή αυτή που κάνουμε και το αποδεικνύουμε ακόμη και με μαθηματικά. 

Άρα, αδέλφια κάτι χάσαμε την ώρα της παρατήρησης. 
Κάτι δεν παει καλά.
Πως είναι δυνατόν να αναπτύσονται τα θετικά της καθημερινότητας μας και εμείς αντί να είμαστε κάθε μέρα όλο και πιο ευτυχισμένοι, να βουλιάζουμε όλο και περισσότερο στον βούρκο της ανυπαρξίας ?!  

Πρέπει να «παρατηρήσουμε» τι συμβαίνει,  να δούμε που χάθηκε το νόημα της παρατήρησης κι επιτρέψαμε σε λανθασμένες πληροφορίες να γίνουν οι στυλοβάτες της εξέλιξης μας και να καθορίζουν το μέλλον μας.
Συνεπώς τα τόσα καλά  που μας έδωσε το σύστημα, όχι μόνο δεν βοήθησαν να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσης και το βιοτικό μας επίπεδο αλλά μας κατακρήμνισε σε ένα βάραθρο τόσο μεγάλο, που είναι τρομερά δύσκολο να υπάρξει επιστροφή.

Μας κορόιδεψαν...

Μας έδωσαν «τεχνολογική ταχύτητα» για να γίνονται όλα πιο γρήγορα και αντί να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής μας και να έχουμε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας, αυτός δεν μας φτάνει ούτε για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες.

Μας έδωσαν όλα τα αγαθά της φύσης έτοιμα σε συσκευασίες, αλλά ξεχάσαμε να καλλιεργούμε τη γη και να μεταφέρουμε τους θησαυρούς της (σπόρους) από γενεά σε γενεά.

Ανακάλυψαν θεραπείες για ορισμένες ασθένειες όμως  δημιούργησαν άλλες πιο θανατηφόρες.

Μας έκλεψαν τα βότανα του Ιπποκράτη και τα αντικατέστησαν με εμβόλια, ψεκάσματα και χημικά.

Μας πήραν την ξεγνοιασιά που είχαμε στην ύπαιθρο και μας έδωσαν άγχος και στρες.

Μας ανάγκασαν να πουλήσουμε το βιός μας και την γη μας, για να πάρουμε αντάλαγμα χρωματιστά χαρτιά δίχως αντίκρισμα.

Και τώρα.... δεν έχουμε γη, άρα ούτε δικά μας τρόφιμα, ενώ το νερό είναι δικό τους.
Επιπλέον, τα χρήματα που θεωρούμε δικά μας είναι εικονικά πέρα για πέρα.

ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΑΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ 
ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΣΑΜΕ.

Είδατε όλοι το πρόσφατο παρελθόν και βιώσατε το παρών.
Βιώνοντας το παρόν ας στρέψουμε το βλέμμα στο μέλλον και ας επεκτείνουμε τις γραμμές των γραφημάτων λίγο ακόμη, κατά ελάχιστα έτη (ίσως και μήνες) και θα δούμε τι είναι αυτο που περιμένουμε να συμβεί στον πολιτισμό μας. 

Αυτοί που μας ελέγχουν, μας οδήγησαν εδώ και δεκαετίες σε ένα δρόμο που οδηγεί στο γκρεμό και μόνο όσοι έχουν ανέβει στην κορυφή μπορούν να παρατηρήσουν το χάσμα που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας. 

Ένα χάσμα που εκδηλώνεται ήδη μέσα από βίαιες κοινωνικές αναταραχές, πόλεμους, γεωφυσικά φαινόμενα, με κατάληξη την οριστική οικονομική και πολιτική κατάρρευση των πάντων. Με λίγα λόγια έρχεται χάος.
Το σύνθημα στα πρωτόκολλα των σκοτεινών στοών της Γης.....
 
«Από χάος τάξη». Τώρα έρχεται το χάος και μετά οι ίδιοι θα επαναφέρουν την τάξη με δήθεν αντάλλαγμα τον απόλυτο έλεγχο.

Ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να τρομοκρατήσει κανέναν, ούτε να διασπείρει πανικό, αλλά για να αλλάξει τρόπο σκέψης στους αναγνώστες και να τους κάνει πιο παρατηρητικούς σε όλα όσα έρχονται σύντομα.

Δεν θα υπάρξει ανάκαμψη πουθενά στην Γη σε κανένα τομέα  γιατί πολύ απλά στα περισσότερα που βασιστήκαμε κι επενδύσαμε ήταν ένα ελεγχόμενο ψέμα. Πλανάται οικτρά οποίος νομίσει ότι όλα είναι αποτέλεσμα μιας γενικευμένης κρίσης που σύντομα θα βελτιωθούν οι συνθήκες προς το καλύτερο. 

ΔΕΝ ΘΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΎΝ
Απλά θα συνεχίσουν να επιδεινώνονται μέχρι να φτάσουμε στην κρίσιμη καμπή της αλληλουχίας των γεγονότων. Διαβαίνοντας τα όρια αυτής της καμπής, οι γραμμές των γραφημάτων θα ανέβουν κατακόρυφα σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα που σημαίνει πρακτικά... 
ΧΑΟΣ σε σύντομο χρονικό διάστημα με προκαθορισμένη επιτάχυνση τω γεγονότων.
Μιλάμε για γεγονότα ντόμινο που δε να προλαβαίνουμε να τα αφομοιώσουμε από την ταχύτητα  που θα έχει πάρει η κατρακύλα μας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ένας ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ αυτή τη στιγμή άνετα θα μπορούσε να παρατηρήσει....

Την κεφαλή της παγκόσμιας οικονομικής πυραμίδας να καταρρέει (ΗΠΑ)
Την ακολουθία της άμεσης κατάρρευσης της ΚΙΝΑΣ
Την αποδόμηση του ευρώ από τις νότιες ευρωπαίκες χώρες


Επίσης ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ 

Τη συγκέντρωση των στρατευμάτων τους σε διάφορες περιοχές του πλανήτη για επίλυση δήθεν προβλημάτων τους με κατοχή όπλων υπερ-προηγμένης τεχνολογίας.
Το 75% της παραγωγής σιτηρών σόγιας και ρυζιού ελέγχονται παγκοσμίως ενώ οι οικονομικοί δολοφόνοι αγοράζουν τις πηγές πόσιμου ύδατος αλλά και τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις.     

Κατασκευάζονται τερατώδη καταφύγια παντού, ενώ απαγορεύουν στους λαούς να αυτονομηθούν από τρόφιμα, καλλιέργειες, νερό και σπόρους.

Δεν θα σας πω περισσότερα, αλλά θα σας συμβουλέψω να ξεφύγετε από τα κομματικά, θρησκευτικά, οικονομικά κτλ δρώμενα για λίγο και να ανεβείτε  κάπου ψηλά για να παρατηρήσετε την καταιγίδα που έρχεται. 

Δεν θέλω ν' απογοητεύσω κανένα αλλά ούτε και να χαϊδέψω την ψυχολογία κανενός για να μην τρομάξει.  Για να αλλάξουν άρδην και άμεσα οι παρούσες συνθήκες πρέπει μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας να επέμβει ταυτόχρονα και συνειδητά στον ορίζοντα των γεγονότων, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο.

Ελπίδα υπάρχει έστω και οριακά. Ίσως να μην μπορούμε να αναστρέψουμε εύκολα το κλίμα μπορούμε όμως να προστατευτούμε από αυτο. Όταν κάνουμε ένα λάθος, πολλές φορές ευχόμαστε να μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω για να το διορθώσουμε. Το ίδιο  πρέπει να κάνουμε τώρα, να γυρίσουμε πολλές δεκαετίες πίσω όχι χρονικά αλλά σε τρόπο ζωής. 
Μπορεί ν' ακούγεται παράξενο αλλά το σύστημα θα σε γυρίσει ούτως ή άλλως δεκάδες χρόνια πίσω ξαφνικά και δια της βίας.
Κι αυτό θα γίνει σύντομα. 
Είτε γυρνάς μόνος έχοντας τον έλεγχο της αυτονομίας σου κι εξοικειώνοντας την ψυχοσύνθεση σου όσο προλαβαίνεις ή σε γυρνάνε από τις πόλεις στα χώρια  εντός ενός σαββατοκύριακου και μένεις με άδεια χέρια.    

Δεν είναι εύκολο ν' απαγκιστρωθεί κανείς από το σημερινό τρόπο ζωής, αλλά αν το καταφέρει σώθηκε. Άλλωστε ούτε αυτά που έρχονται θα είναι εύκολα. 
Ο άνθρωπος έχει τρομερή δύναμη και αλίμονο στους δυνάστες του όταν θα μάθει τι αξία έχει ο ίδιος. 

Ας φροντίσουμε λοιπόν για τα προς το ζην που είναι ήδη αρκετά, ας πάψουμε να αγχωνόμαστε για το μέλλον μας αγνοώντας το παρόν, ας σταματήσουμε να ψυχορραγούμε για τα παιδιά μας γνωρίζοντας πως έχουν προστασία άνωθεν κι ας περάσουμε την κάθε μέρα μας όσο πιο ανώδυνα γίνεται. 

Ας μας γίνει στόχος η επιστροφή στη φύση και για όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν ουράνιες αόρατες δυνάμεις που θα μεριμνήσουν.

Μην ξεχνάς πως... «Τα μεγάλα μυστικά κρύβονται πάντα σε κοινή θέα».

ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΕΙΣ ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΣΕ ΚΡΑΤΟΥΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ....
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥ...
ΝΙΚΗΣΕ!




Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/10/blog-post_2392.html#ixzz2zxfa5I00

Αφύπνιση Συνείδησης

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Μην αφήσεις κανέναν να σου φορτώσει τα “σκουπίδια” του



Η αλληγορία του απορριμματοφόρου

 Μια μέρα βρισκόμουν σε ένα ταξί και πήγαινα στο αεροδρόμιο. Το ταξί προχωρούσε στη δεξιά λωρίδα του δρόμου, όταν ξαφνικά ένα μαύρο αυτοκίνητο πετάχτηκε από ένα χώρο στάθμευσης ακριβώς μπροστά μας. Ο οδηγός του ταξί πάτησε το φρένο, γλίστρησε και κατάφερε να μην χτυπήσει το άλλο αυτοκίνητο για λίγα μόλις εκατοστά! Ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου κούνησε το κεφάλι του και άρχισε να μας φωνάζει. Ο δικός μου οδηγός απλώς του χαμογέλασε και τον χαιρέτισε. Ήταν πολύ φιλικός απέναντί του.
Έτσι τον ρώτησα: «Γιατί το έκανες αυτό; Αυτός ο τύπος παραλίγο να καταστρέψει το αυτοκίνητό σου και να μας στείλει στο νοσοκομείο!». Τότε εκείνος με δίδαξε κάτι που σήμερα πλέον ονομάζω «Η αλληγορία του απορριμματοφόρου». Ο οδηγός μου εξήγησε ότι πολλοί άνθρωποι μοιάζουν με απορριμματοφόρα. Περιφέρονται γεμάτοι σκουπίδια, γεμάτοι πίκρα, θυμό και απογοήτευση. Καθώς τα σκουπίδια τους γίνονται όλο και περισσότερα, χρειάζονται ένα μέρος να τα πετάξουν και μερικές φορές αυτό το μέρος μπορεί να είστε κι εσείς.
Μην το πάρετε όμως προσωπικά, απλώς χαμογελάστε τους, χαιρετίστε τους, ευχηθείτε τους να είναι καλά και φύγετε. Δεν αξίζει να κουβαλάτε τα δικά τους σκουπίδια και να τα εξαπλώνετε και σε άλλους ανθρώπους στη δουλειά σας, στην οικογένειά σας ή και σε αγνώστους. enallaktikidrasi.com

ΠΗΓΉ: Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.awakengr.com/min-afisis-kanenan-na-sou-fortosi-ta-skoupidia-tou/

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Δεν υπάρχουν δάση στην Γη



Κάθε λογικός άνθρωπος, διαβάζοντας τον παραπάνω τίτλο θα υποθέσει ότι αυτό το άρθρο είναι παράλογο, παραπλανητικό ή ανόητο. Θα θελήσετε αμέσως να μου στείλετε φωτογραφίες από τα δάση του πλανήτη.
Νομίζουμε ότι όλα αυτά είναι δάση, στην ουσία κοιτάμε θάμνους με ύψος το πολύ 30 μέτρα. Και πάλι θα πείτε ότι λέω βλακείες, αφού όλοι νομίζουμε ότι ξέρουμε πως είναι τα δάση. Όλοι έχουμε περπατήσει σε ένα δάσος. Σας υπόσχομαι ότι στο τέλος αυτού του άρθρου θα έχετε αλλάξει τελείως την οπτική σας για τα δάση.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:
Κοιτάξτε την παρακάτω εικόνα.

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Παντόφλες που «παρκάρουν» μόνες τους από τη Nissan



Η κάθε παντόφλα διαθέτει δύο μικροσκοπικούς τροχούς, ένα μοτέρ και αισθητήρες που της επιτρέπουν να κινείται
Παντόφλες με τεχνολογία αυτόματης κίνησης, οι οποίες...παρκάρουν μόνες τους παρέχει στους πελάτες του ένα ξενοδοχείο στην Ιαπωνία.
Όπως αναφέρει το Reuters, η Nissan έχει αναπτύξει ένα σύστημα που επιτρέπει στις παντόφλες αυτές να «παρκάρουν» αυτόνομα στην είσοδο του παραδοσιακού ξενοδοχείου, απλά και μόνο με το πάτημα ενός κουμπιού- έτοιμες προς χρήση από τους επισκέπτες του ξενοδοχείου, αμέσως μόλις φτάσουν.
Η κάθε παντόφλα διαθέτει δύο μικροσκοπικούς τροχούς, ένα μοτέρ και αισθητήρες που της επιτρέπουν να κινείται στο ξύλινο πάτωμα, αξιοποιώντας την τεχνολογία ProPilot Park της Nissan.Η αυτοκινητοβιομηχανία χρησιμοποιεί την ίδια αυτή τεχνολογία στην τελευταία έκδοση του ηλεκτροκίνητου οχήματός της, Leaf: Αισθητήρες υψηλής τεχνολογίας και κάμερες επιτρέπουν στο αυτοκίνητο αυτό να εντοπίζει και να πηγαίνει σε χώρους στάθμευσης χωρίς να απαιτείται παρέμβαση του οδηγού.
Στο ιαπωνικό ξενοδοχείο, που βρίσκεται στην πόλη-θέρετρο Χακόνε, 75 χλμ νοτιοδυτικά του Τόκιο, έχει εγκατασταθεί μια απλοποιημένη εκδοχή της τεχνολογίας, και οι επισκέπτες θα είναι σε θέση να βιώσουν την εμπειρία της χρήσης της τον Μάρτιο.
«Οι παντόφλες που παρκάρουν μόνες τους έχουν σκοπό να κάνουν τον κόσμο πιο ενήμερο για τις τεχνολογίες αυτόνομης οδήγησης και τις πιθανές εφαρμογές τους εκτός οδήγησης» δήλωσε ο Νικ Μάξφιλντ, εκπρόσωπος της Nissan.
Σημειώνεται ότι δεν είναι μόνο οι παντόφλες που ενσωματώνουν αυτή την τεχνολογία στο ξενοδοχείο, καθώς υπάρχουν και μαξιλάρια πατώματος και χαμηλά τραπέζια τα οποία επίσης πηγαίνουν μόνα τους στους προορισμούς τους.
Η αυτόνομη οδήγηση, ως γνωστόν, είναι ένας από τους μεγαλύτερους τομείς ενδιαφέροντος για πολλές από τις κορυφαίες αυτοκινητοβιομηχανίες του κόσμου. Η Nissan σχεδιάζει να βγάλει στην αγορά ένα αυτοκίνητο το οποίο θα μπορεί να κινείται μόνο του σε δρόμους πόλεων ως το 2020.

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

Πείραμα Μίλγκραμ: Η τρανή απόδειξη του κοινωνικού κομφορμισμού

κοινωνικός κομφορμισμός
Το ηθικό ερώτημα, αν πρέπει κανείς να υπακούει τις εντολές, όταν αυτές αντίκεινται στην ανθρώπινη συνείδηση και στις θεμελιώδεις, «άγραφες» αρχές του ηθικού κώδικα, πέρα από τη δραματοποίησή που γνώρισε στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, όπου η πρωταγωνίστρια εκπροσωπεί τον άνθρωπο που δεν υποτάσσεται και θεωρεί χρέος του την εξέγερση απέναντι στο άδικο και τη βίαιη εξουσία, υφίσταται φιλοσοφική ανάλυση σε όλες τις ιστορικές εποχές.
Και ενώ οι ανθρωπιστές διατείνονται την υπεροχή της ατομικής συνείδησης σε τέτοια θέματα, επιμένοντας ότι η ηθική κρίση του ατόμου πρέπει να υπερισχύει της αρχής, όταν αυτές βρίσκονται σε σύγκρουση, ο Stanley Milgram, ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Yale, αποφάσισε να ελέγξει πειραματικά εάν και μέχρι ποιού σημείου τα υποκείμενα είναι διατεθειμένα να ακολουθήσουν εντολές που τους απευθύνονται, όπως να «τιμωρήσουν» ένα άλλο υποκείμενο, αφυπνίζοντας τη δυνητικά βίαιη συμπεριφορά τους ως αποτέλεσμα συμμόρφωσης στην εξουσία, μιας και καλούνταν να το υποβάλλουν σε αύξουσες δόσεις ηλεκτρικών εκκενώσεων. 
Όσοι συμμετείχαν στο πείραμα, πίστευαν πως αφορούσε τη μνήμη και την ικανότητα αποστήθισης λέξεων. Συγκεκριμένα, τους έλεγαν πως οφείλουν, αναλαμβάνοντας το ρόλο του «δασκάλου» έναντι αμοιβής 4 δολαρίων/ώρα, να τιμωρήσουν με μια μηχανή ηλεκτροσόκ το «μαθητευόμενο» σε κάθε λάθος απάντηση. Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για την ενσάρκωση ακριβώς αυτού του «ρόλου» και δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ, γεγονός που ο «δάσκαλος» δε γνώριζε. Ούτε, βέβαια, ότι ο ηθοποιός υποκρινόταν. 
Πόσοι από τους εθελοντές «δασκάλους» έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό εξαιτίας των λάθος απαντήσεων; Το 95% προχώρησε πάνω από τα 150 βολτ ηλεκτροσόκ, ενώ το 65% έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό των 450 βολτ!
Συμπεράσματα: Ξαναβλέποντας το πείραμα, συνειδητοποίησα για ακόμα μια φορά ότι διαχρονικά λειτουργεί προς επίρρωση της ισχύος της θεωρίας του κομφορμισμού, σύμφωνα με την οποία, όταν ένας πολίτης είναι ανίκανος να πάρει αποφάσεις σε καταστάσεις πίεσης και κρίσης, όντας εγκλωβισμένος στα καλοπλεγμένα δίχτυα του φόβου και του πανικού, μοιραία υπακούει τις εντολές κάποιου ανώτερου στην ιεραρχία, στην προκειμένη περίπτωση του Μίλγκραμ- πειραματιστή, ο οποίος δρα σαν ανώτατη αρχή του. Καταδεικνύει, δηλαδή,  το ευεπηρέαστο και την υπακοή των ανθρώπων, όταν τους παρασχεθεί μια νομιμοποιημένη ιδεολογία είτε κοινωνική- θεσμική υποστήριξη (εδώ: οι καθημερινοί άνθρωποι εκπλήρωναν εντολές -κάτω από εφάμιλλες συνθήκες «νομιμοποίησης»- που είχαν ως απότοκο τη φαινομενική χορήγηση ισχυρότατων ηλεκτρικών σοκ σε άλλους συμμετέχοντες- συνανθρώπους τους). 
Νιώθοντας, λοιπόν, την ανάγκη να αποποιηθούν οποιασδήποτε ευθύνης για ο,τι συμβεί στο θύμα, υπέβαλλαν ασυνείδητα τον εαυτό τους στο ρόλο του εκτελεστικού οργάνου της προκειμένης ανώτερης αρχής, υπακούοντάς και θεωρώντας ότι εκείνη μόνο είναι η υπεύθυνη για την έκβαση των πραγμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, η απόσειση της προσωπικής ευθύνης αποτελεί και τη λεπτή, ακαθόριστη γραμμή στα όρια της υπακοής και της κατ' επέκταση χειραγώγησης του ατόμου. Διότι, αποδεικνύεται ότι ναι μεν ο φόβος και η πίεση αποτελούν τους καλύτερους αρωγούς της υπακοής στην εξουσία ανεξαρτήτως των χαρακτηριστικών της τελευταίας, αλλά συνάμα καταστέλλουν την ανεξάρτητη σκέψη και λογική. 
Πολλοί θα πουν ότι οι συναγωγές αυτές είναι καθολικές και αγκαλιάζουν ασφυκτικά τον όρο της «μαζοποίησης». Όμως, το απόφθεγμα ότι όσο πιο αναπτυγμένο, διαφοροποιημένο και μορφωμένο είναι ένα άτομο, τόσο λιγότερο επιρρεπές είναι στη «μαζοποίηση» δεν ισχύει πάντα. Ο άνθρωπος είναι ένα εύθραυστο ον, που συχνά δεν είναι έτοιμο να πάρει τα ηνία της ελευθερίας της σκέψης και της πρωτοβουλίας. Οι ίδιοι άνθρωποι που δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις και να διαχειριστούν τη ζωή τους, δε διστάζουν να θυσιάσουν όλες τις ελευθερίες τους χάριν ενός επιβλητικού «ηγέτη», ο οποίος θα τους καθοδηγεί και θα αποφασίζει αντί γι’ αυτούς, καταστρατηγώντας έτσι τις ίδιες τις ηθικές τους. 
αναστολές, αφού μπορεί να κάνουν πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις θα θεωρούσαν καταδικαστέα
ΠΗΓΉ: 
Ψυχολογία, Άρθρα, Βιβλία, Υποστήριξη
ΑΡΘΡΟΓΡΆΦΟΣ:
Χατζηστρατή Μάγδα

magdoula hatzistratiΗ Χατζηστρατή Μάγδα κατάγεται από την όμορφη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτη Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης και εδώ και δύο χρόνια περίπου γεννήθηκε το πρώτο της «πνευματικό παιδί», ένα παραμύθι, του οποίου τη συγγραφή και εικονογράφηση επιμελήθηκε η ίδια.
Γενικότερα, αγαπά κάθε μορφή αριστοτεχνικής έκφρασης της ανθρώπινης συνείδησης και κυρίως εκείνων που φωλιάζουν «στα μύχια της ψυχής .

Επικοινωνία: magda_hatzistrati91@windowslive.com




Εξάρτηση από το Διαδίκτυο & τα Smartphones

Είναι η εξάρτηση από το internet και τα smartphones η νέα τάση της εποχής; Η απάντηση είναι μάλλον ναι. Άνθρωποι είναι σε ένα μέρος μαζί και ταυτόχρονα χώρια, ο καθένας στην οθόνη του κινητού, του tablet ή του υπολογιστή του. Μπορούμε να πούμε ότι αυτό συνέβαινε και παλαιότερα, με τα βιβλία ή τις εφημερίδες; Συνέβαινε.
Με το έντυπο μέσο όμως ο άνθρωπος φαίνεται να μπορούσε να θέσει πιο ξεκάθαρα όρια για το ποιες στιγμές και για πόση διάρκεια θα ασχοληθεί με αυτό. Αντίθετα στο internet οι δραστηριότητες, οι πληροφορίες και οι σελίδες στις οποίες μπορεί κάποιος να εκτεθεί είναι ανεξάντλητες, εμπλουτίζονται διαρκώς, κι επομένως, είναι δυσκολότερα ελέγξιμες. Με την έλευση δε των smartphones έχουμε πια τη δυνατότητα να είμαστε διαρκώς κι οπουδήποτε συνδεδεμένοι στο internet, εάν το επιθυμούμε.      
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το internet στον ελεύθερο χρόνο τους για διάφορους λόγους: για να ενημερωθούν, να ψυχαγωγηθούν, να αλληλεπιδράσουν με άλλους, να φλερτάρουν, να καλύψουν σεξουαλικές τους ανάγκες, να δημιουργήσουν σχέσεις. Εφόσον ο άνθρωπος καλύπτει – σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό – τις παραπάνω ανάγκες, ενισχύεται να ξαναχρησιμοποιήσει το internet.
Η χρήση του internet είναι ελκυστική από πολλές σκοπιές. Μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει με άνεση κι ευκολία – ιδιαίτερα στην περίπτωση των smartphones, που οι άνθρωποι τα μεταφέρουν μαζί τους οπουδήποτε. Επιπλέον είναι ο οικονομικότερος τρόπος αλληλεπίδρασης κι επικοινωνίας (συγκριτικά π.χ. με το τηλέφωνο). Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook κ.λπ) φαίνεται να καλύπτουν όλες τις παραπάνω ανάγκες μας (για ενημέρωση, ψυχαγωγία, αλληλεπίδραση με ανθρώπους, μοίρασμα προσωπικών μας στιγμών - παρακολούθηση των προσωπικών στιγμών των άλλων κ.λπ). Έχουμε ακόμη τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε, εάν θέλουμε, μία ιδανική προσωπικότητα ή έναν εξιδανικευμένο τρόπο ζωής, ο οποίος ενδέχεται να διαφέρει πολύ από αυτό που πραγματικά είμαστε, βελτιώνοντας έτσι την αυτοεικόνα μας και λαμβάνοντας αποδοχή.
Στο διαδίκτυο ο χρήστης μπορεί να επικοινωνήσει με ασφάλεια, ακόμη και με αγνώστους, παραμένοντας ανώνυμος. Έχουμε τη δυνατότητα να μη μας δουν και να αποκρύψουμε βασικά στοιχεία της ταυτότητάς μας, όπως το φύλο ή την ηλικία μας – εάν το επιθυμούμε. Το internet βοηθάει συχνά τους ανθρώπους να χαλαρώσουν τις αναστολές τους, να έχουν μία πιο άνετη συμπεριφορά, χωρίς να ανησυχούν για τις συνέπειες – κυρίως όταν υπάρχει ανωνυμία. Έτσι ο χρήστης μπορεί να νιώθει ότι έχει μεγαλύτερο έλεγχο της κατάστασης, σε σχέση με την πραγματική ζωή. Το internet παρέχει μία ευκολία διαφυγής από δυσάρεστα συναισθήματα κι ανάληψη ευθύνης που θα υπήρχε στην πραγματική ζωή, αν προχωρούσαμε σε ακραίες συμπεριφορές, όπως λεκτικές επιθέσεις ή παραβιαστικές σεξουαλικές συμπεριφορές.
Ο εθισμός στο internet μπορεί να εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Μία μορφή εθισμού είναι η υπερβολική – καταναγκαστική αναζήτηση πληροφοριών. Άλλες μορφές μπορεί να είναι ο εθισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις διαδικτυακές σχέσεις, ή στο διαδικτυακό sex (cybersex & cyberporn). Μπορεί ακόμη να εκδηλώνεται με εμμονή στον τζόγο, σε αγορές ή σε ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Ο εθισμένος στο internet έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1) Ασχολείται διαρκώς με το internet,
2) Χρησιμοποιεί το internet για να αλλάξει τη διάθεσή του (να νιώσει καλύτερα, να ηρεμήσει, να ξεφύγει από την πραγματικότητα), 3) Χρησιμοποιεί το internet πολύ περισσότερο χρόνο από το μέσο χρήστη ή χρειάζεται να αφιερώνει σταδιακά όλο και περισσότερο χρόνο,
4) Έχει πολύ μεγάλη επιθυμία να συνδεθεί, κι όταν αυτό δεν είναι εφικτό, νιώθει αναστάτωση και νευρικότητα,
5) Μετά από υπερβολική χρήση, ο ίδιος ή το περιβάλλον του βιώνουν δυσάρεστα συναισθήματα,
6) Έχει κάνει συνήθως αποτυχημένες προσπάθειες να περιορίσει την υπερβολική χρήση,
7) Αρνείται την εξάρτησή του από το διαδίκτυο, προβάλλοντας διάφορες αιτιολογίες: «όλοι το χρησιμοποιούν σήμερα», «είναι μέρος της δουλειάς μου», «θέλω να ενημερώνομαι»,
8) Συνεχίζει την κατάχρηση, παρά τις συνέπειες που έχει αυτό σε διάφορους τομείς της ζωής του (προβλήματα σε οικογενειακές, συντροφικές, εργασιακές σχέσεις ή σχολική ζωή).
Με το internet συμβαίνει το εξής παράδοξο: από τη μία «κοινωνικοποιούμαστε», κι από την άλλη απομονωνόμαστε.  Οι αιτίες του εθισμού στο διαδίκτυο μπορεί να είναι πολλές: οικονομικά ή σχεσιακά προβλήματα ή η έλλειψη ενός δικτύου υποστήριξης (οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον). Συχνά οι εξαρτημένοι από το internet αξιολογούν αρνητικά τον εαυτό τους, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, κοινωνικό άγχος/φοβίες και θεωρούν τους εαυτούς τους πιο αποτελεσματικούς σε ένα διαδικτυακό περιβάλλον, παρά στην πραγματική ζωή που φαίνεται πιο απειλητική. Έχει βρεθεί επίσης ότι άλλες προγενέστερες ή τωρινές εξαρτήσεις (αλκοόλ, ναρκωτικά, τζόγος, υπερφαγία) σχετίζονται με τον εθισμό στο διαδίκτυο. Τέλος, το αίσθημα μοναξιάς και η κατάθλιψη είναι οι σημαντικότεροι λόγοι εξάρτησης από το internet. Όλα τα παραπάνω προβλήματα ενισχύονται μέσω της κατάχρησης του διαδικτύου. Αυτό σημαίνει ότι οικονομικά και σχεσιακά προβλήματα, το βαθύτερο αίσθημα μοναξιάς που βιώνει κάποιος ή η καταθλιπτική του διάθεση δε θα επιλυθούν, αντιθέτως θα οξυνθούν, μέσα από τη διαρκή ενασχόληση με το internet.
Το προφίλ των ανθρώπων που είναι εξαρτημένοι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα smartphones μπορεί να διαφέρει πολύ από αυτό του αποσυρμένου και κλειστού ανθρώπου. Μπορεί να είναι άνθρωποι κοινωνικοί κι εξωστρεφείς που καταλήγουν όμως να «χάνουν» προσωπικές στιγμές ή να βιώνουν επιπλέον στρες, εξαιτίας της υπερενασχόλησής τους με τα μέσα.
Το πρώτο βήμα που χρειάζεται να κάνει κάποιος, προκειμένου να απεξαρτηθεί από το διαδίκτυο, είναι να αναγνωρίσει την υπερβολική χρήση και τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή του. Στις περιπτώσεις που κάποιος προτιμά τη διαδικτυακή ζωή από την πραγματική, θα χρειαστεί να μπει σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία για να αναπτύξει σταδιακά την απαραίτητη αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποίθηση, που θα του επιτρέψει να σχετίζεται περισσότερο στην πραγματική ζωή, παρά στη διαδικτυακή. Στην ίδια λογική θα χρειαστεί να αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζονται για τη δημιουργία σχέσεων στην εκτός internet ζωή. 
Επίσης, μέσα από την ψυχοθεραπεία, θα βρει τη δύναμη να ασχοληθεί πιο ουσιαστικά με τις σχέσεις του - και τα όποια προβλήματα υπάρχουν, με την καταθλιπτική του διάθεση και με δυσφορικά συναισθήματα που μπορεί να σχετίζονται με διάφορους τομείς της ζωής του. Όπως όλες οι εξαρτήσεις, έτσι και η εξάρτηση από το διαδίκτυο, είναι συχνά ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα, που μπορεί να παρέχει ένα αίσθημα άμεσης ευφορίας ή αποφυγής δυσάρεστων συναισθημάτων.
Κάποιοι άλλοι μπορεί να χρειαστεί να επεξεργαστούν σημαντικές ανασφάλειες που έχουν σχετικά με την αυτοεικόνα τους, έτσι ώστε να μην έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη από την εφήμερη ενίσχυση κι επιβεβαίωσή τους από διαδικτυακούς φίλους. Σε γενικές γραμμές, ο άνθρωπος που κάνει κατάχρηση του διαδικτύου – όπως συμβαίνει πιο έντονα τα τελευταία χρόνια με την εξάπλωση των smartphones - καταλήγει να είναι διαρκώς «αλλού» από εκεί που πραγματικά είναι, χάνοντας συχνά ευκαιρίες να έρθει πραγματικά κοντά με ανθρώπους, να ισχυροποιήσει δεσμούς και να δημιουργήσει νέες κοινές εμπειρίες.
Συνοψίζοντας, το internet είναι απαραίτητο εργαλείο δουλειάς για πάρα πολλούς ανθρώπους, σημαντικό μέσο διευκόλυνσης της επικοινωνίας μας, ενημέρωσης και, συχνά, ψυχαγωγίας. Με την εξάπλωσή του όμως – κυρίως μέσω των smartphones – ο άνθρωπος χρειάζεται να θέσει πιο συνειδητά κάποια όρια στη χρήση, προκειμένου να αποφύγει εθιστικές συμπεριφορές.      

ΠΗΓΉ: 
 Ψυχολογία, Άρθρα, Βιβλία, Υποστήριξη 
Πηγή: Σφακιανάκης, Ε., Σιώμος, Κ. & Φλώρος, Γ. (2012). Εθισμός στο Διαδίκτυο και άλλες Διαδικτυακές Συμπεριφορές Υψηλού Κινδύνου. Αθήνα: Εκδόσεις Λιβάνη.

Συγγραφή Άρθρου

Αρετή Δρακάκη - Ψυχολόγος

Ατομική & Ομαδική Ψυχοθεραπεία, Θεραπεία ζευγαριού & οικογένειας, Συμβουλευτική καριέρας & επαγγελματικός προσανατολισμός



.

Διαφοροποίηση: το κλειδί για την αυτογνωσία και την ψυχική μας υγεία


Διαφοροποίηση οικογένεια

Η Διαφοροποίηση είναι μια σπουδαία έννοια και, όπως θα περιγράψω παρακάτω, ο διαφοροποιημένος άνθρωπος μοιάζει να είναι ο «τέλειος» άνθρωπος, μολονότι το τέλειο δεν υφίσταται στη ζωή. Για να ακριβολογούμε πρόκειται για έναν αυθεντικό, ισορροπημένο και ψυχικά υγιή άνθρωπο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η διαφοροποίηση αποτελεί το σημαντικότερο ίσως μακροπρόθεσμο στόχο στην ψυχοθεραπεία – ένα στόχο που κατακτούμε βήμα-βήμα. Όταν μιλάμε για διαφοροποίηση, ουσιαστικά αναφερόμαστε σε ένα πράγμα, που έχει όμως πολλές προεκτάσεις στο ποιοι είμαστε γενικότερα: στη διαφοροποίηση από την οικογένεια καταγωγής μας.
Η Διαφοροποίηση και το αντίθετό της, η συγχώνευση, έχει να κάνει με το πόσο μπορούμε να έχουμε διαφορετικά συναισθήματα, να σκεφτόμαστε διαφορετικά, να έχουμε διαφορετικές απόψεις και να κάνουμε ουσιαστικά, κι όχι επιφανειακά ή αντιδραστικά, διαφορετικές επιλογές από την οικογένεια που μας έφερε στον κόσμο ή από το γονιό με τον οποίο είμαστε πιο κοντά. Έχει να κάνει με το πόσο έχουμε αποβάλει επιβαρυντικά – και τελικά αταίριαστα προς εμάς – συναισθήματα και σκέψεις (π.χ. περιττά άγχη και φόβους) που έχουμε κληρονομήσει από την οικογένειά μας, δυσλειτουργικά πρότυπα και τρόπους αλληλεπίδρασης και μία συναισθηματική υπερεμπλοκή με τους δικούς μας ανθρώπους, που καταλήγει να μας βασανίζει, χωρίς πολλές φορές να το συνειδητοποιούμε.

Τι είναι η Διαφοροποίηση

Διαφοροποίηση είναι η ικανότητα να είμαι ο εαυτός μου, με τη μικρότερη δυνατή επιρροή από τις απόψεις ή τις αντιδράσεις των άλλων. Πρόκειται περισσότερο για μια συνεχή προσπάθεια για ισορροπία, παρά για ένα στόχο ο οποίος μπορεί ποτέ να επιτευχθεί στο 100%. Ο στόχος αυτός καθίσταται εξαιρετικά δύσκολος στην ελληνική οικογένεια, καθώς το «διαφορετικό» ή η υγιής συναισθηματική απόσταση συνοδεύεται συχνά από μεγάλες ενοχές εκ μέρους του παιδιού - και του μετέπειτα ενήλικα - προς το γονιό. Η ενοχοποίηση βέβαια αυτή χτίζεται από το γονιό προς το παιδί συνειδητά ή ασυνείδητα με διάφορους τρόπους.
Όταν ο γονιός είναι αρκετά απαιτητικός ή ελεγκτικός και ζητάει, με τον τρόπο του, τη συμμόρφωση του παιδιού με όσα ο ίδιος θέλει για αυτό ή όταν παίρνει το παιδί με το μέρος του, καθιστώντας το συμμέτοχο όλων των προβλημάτων που έχει με το σύντροφό του (και έτερου γονέα του παιδιού) ή όταν το παιδί αισθάνεται το γονιό του αρκετά αδύναμο ή όταν ο γονιός τονίζει διαρκώς στο παιδί το πόσο θυσιάστηκε για αυτό, όλα τα παραπάνω οδηγούν αρκετά εύκολα στην ενοχοποίηση του παιδιού και στη συγχώνευσή του με το γονέα. 
Αποτέλεσμα των παραπάνω, είναι ένας μη διαφοροποιημένος άνθρωπος, ή αλλιώς ψευδο-εαυτός, ο οποίος έχει χαμηλή αυτογνωσία. Μολονότι μπορεί να πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε ξεκάθαρα ποιοι είμαστε, έχουμε τελικά πολλά τυφλά σημεία, εσωτερικές συγκρούσεις κι αντιφάσεις που πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε. Συχνά αυτό που σκεφτόμαστε ή αισθανόμαστε (αν και εφόσον το συνειδητοποιούμε ξεκάθαρα) διαφέρει πολύ από αυτό που εκφράζουμε ή πράττουμε. Μπορεί επίσης είτε να υποτιμούμε είτε να υπερεκτιμούμε τον εαυτό μας και να λειτουργούμε με πολλούς κανόνες και μεγάλες προσδοκίες από τους άλλους.
Ένας μη διαφοροποιημένος άνθρωπος συνήθως απλά αντιδρά στο περιβάλλον του και μπορεί να θυσιάζει την ατομικότητά του για χάρη της ενότητας, της συναισθηματικής εγγύτητας, της αποδοχής και της έγκρισης από τους άλλους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ανάγκη για εγγύτητα και η ανάγκη για ατομικότητα βιώνονται με ένα συγκρουσιακό τρόπο που δεν επιτρέπει τη συνύπαρξη και των δύο. Έτσι είτε συγχωνεύομαι με τον άλλον, είτε αποφεύγω τις στενές σχέσεις γιατί τις βιώνω απειλητικά – ότι θα με «ρουφήξουν», θα με καταδυναστεύσουν και θα χάσω την ατομικότητά μου.
Επιπλέον, όταν υπάρχει έλλειψη διαφοροποίησης, η αλήθεια δεν είναι τα γεγονότα καθαυτά αλλά η εσωτερική συναισθηματική μας κατάσταση, δηλαδή το άγχος ή οι φόβοι μας για το παρόν και το μέλλον. Το άγχος είναι η συναισθηματική μας αντίδραση απέναντι σε έναν υπαρκτό ή φανταστικό κίνδυνο. Η αντίδρασή μας μπορεί να είναι στιγμιαία ή χρόνια. Το χρόνιο άγχος σχετίζεται κυρίως με φανταστικούς ή προσδοκώμενους κινδύνους κι αυξάνεται όταν ο βαθμός διαφοροποίησης είναι χαμηλός. Οι χρόνιοι φόβοι επομένως είναι πάντα κληροδοτημένοι από την οικογένειά μας, είτε το συνειδητοποιούμε εκ πρώτης είτε όχι, και μεταβιβάζονται στην οικογένεια που εμείς δημιουργούμε. Οι άνθρωποι εκδηλώνουμε συνήθως δυσάρεστα συμπτώματα όταν ο βαθμός διαφοροποίησης είναι χαμηλός.
Αντίθετα, ο διαφοροποιημένος άνθρωπος, ή αλλιώς ακέραιος εαυτός, διαθέτει σημαντική αυτογνωσία και, για αυτό ακριβώς το λόγο, είναι σε θέση να αξιολογήσει πιο ρεαλιστικά τον εαυτό του. Αν είμαι σε θέση να με αξιολογήσω πιο ρεαλιστικά, έχω, κατ’επέκταση, πιο ρεαλιστικές προσδοκίες από τον εαυτό μου, αλλά και από τους άλλους, χωρίς να παίρνω ακραίες θέσεις. Ο διαφοροποιημένος είναι ένας ψύχραιμος και υπεύθυνος για τη ζωή του άνθρωπος. Είναι εκείνος που γνωρίζει τις ευθύνες του απέναντι στους άλλους, χωρίς όμως να είναι υπερβολικά υπεύθυνος για αυτούς. Το τελευταίο είναι ένα μεγάλο θέμα, το οποίο συνήθως δεν συνειδητοποιούμε, όταν εμπλεκόμαστε σε στενές σχέσεις. Συχνά αναλαμβάνουμε για τους δικούς μας ανθρώπους πολύ μεγαλύτερη ευθύνη για τη ζωή τους από εκείνη που μας αναλογεί.

Τι σημαίνει Υψηλή Διαφοροποίηση

Υψηλή διαφοροποίηση σημαίνει να είμαι αυθεντικός με τον εαυτό μου, να γνωρίζω ξεκάθαρα τι θέλω και τι χρειάζομαι και να μπορώ να βάζω όρια στον εαυτό μου και στους άλλους. Ο διαφοροποιημένος άνθρωπος συνδυάζει την ικανότητα να σκέφτεται λογικά με την ικανότητα να παραμένει σε επαφή με τα συναισθήματά του και να τα εκφράζει. Όσο πιο διαφοροποιημένος είμαι, τόσο - παραδόξως - είμαι σε θέση να εμπλακώ στενά με τους άλλους, χωρίς όμως να συγχωνεύομαι μαζί τους και να απαρνιέμαι το ποιος είμαι. Επίσης οι διαφοροποιημένοι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλύτερα στις στρεσογόνες καταστάσεις της ζωής. 
Τι γίνεται λοιπόν με τις περιπτώσεις των ανθρώπων που δεν είναι ιδιαίτερα διαφοροποιημένοι; Η μοναδική λύση είναι η δουλειά με τον εαυτό μας. Η ψυχοθεραπεία μειώνει το χρόνιο άγχος και τους κληροδοτημένους φόβους, που προκαλούν διάφορα συμπτώματα και μας ωθούν να επαναλαμβάνουμε τραυματικές καταστάσεις. Προτού συμβεί βέβαια αυτό, θα βιώσουμε, κατά τη διάρκεια της θεραπείας, στιγμιαίο άγχος το οποίο είναι αναπ
όφευκτο στην προσπάθειά μας να ορίσουμε τον εαυτό μας, σε σχέση με τους σημαντικούς άλλους. Το στιγμιαίο άγχος έχει πολύ λιγότερο επιβλαβείς συνέπειες στον οργανισμό μας, απ’ότι το χρόνιο. Από την άλλη, η ψυχοθεραπεία κατευθύνει ή προκαλεί την ανάδυση του πραγματικού μας εαυτού και διακόπτει τη μεταβίβαση δυσλειτουργικών χαρακτηριστικών, μοτίβων και συμπεριφορών από τη μία γενιά στην άλλη. 
ΠΗΓΉ:
 Ψυχολογία, Άρθρα, Βιβλία, Υποστήριξη


Ατομική & Ομαδική Ψυχοθεραπεία, Θεραπεία ζευγαριού & οικογένειας, Συμβουλευτική καριέρας & επαγγελματικός προσανατολισμός.
Πηγές:

1. Bowen, M. (1976). Theory in the practice of psychotherapy. In P. J. Guerin. (Ed.). 
Family therapy. New York: Gardner.
2. Bowen, M. (1998). Τρίγωνα στην Οικογένεια: Ανώνυμου για τη διαφοροποίηση του εαυτού. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα
3. Friedman, E.H. (1991). Bowen Theory and Therapy. In A.S. Gurman & D.P. 
4. Kniskern (Ads). Handbook of Family Therapy vol.2. New York: Brunner/Mazel
5. Horne, K.B.& Hicks, M.W. (2002). All in the Family: A Belated Response to Knudson-Martin’s Feminist Revision of Bowen Theory. Journal of Marital and Family Therapy, vol. 28, no 1, 103-113  
6. Kerr, M.E. (1985). Obstacles to Differentiation of Self. In A.S. Gurman (Ed.). Casebook of Marital Therapy. New York: Guilford Press
7. Kerr, M.E. & Bowen, M. (1988). Family Evaluation. New York: Norton
8. Lieberman, S. (1987). Going Back to Your Own Family. In A. Bentovim, G. G. Barnes & A. Cooklin (Eds.). Family Therapy: Complementary Frameworks of Theory and Practice. London, The Institute of Family Therapy: Academic Press



Ηθικό Δίλημμα

Ο Kohlberg, Αμερικανός ψυχολόγος και ακαδημαϊκός, έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τη διατύπωση της  θεωρίας της ηθικής ανάπτυξης . Ο Kolhb...